Zmiany zwyrodnieniowe stawu barkowo-obojczykowego (zwyrodnienia stawu barkowo-obojczykowego)

Na czym polegają zmiany zwyrodnieniowe stawu barkowo-obojczykowego?

Zmiany zwyrodnieniowe stawu barkowo-obojczykowego dotyczą uszkodzeń chrząstki, czyli gładkiej powierzchni stawowej w tym małym, ale bardzo aktywnie pracującym stawie. Do zmian może dochodzić czasem już u bardzo młodych pacjentów, co ma zwykle związek z obciążeniem, przebytymi urazami lub aktywnością sportową.

Podobnie jak w innych stawach, ocieranie o siebie zniszczonych powierzchni stawowych powoduje ból. Zwykle choroba zwyrodnieniowa stawu barkowo-obojczykowego nie ma poważnych konsekwencji dla otaczających struktur. Oznacza to, że zazwyczaj jest to choroba powodująca ból, nieznacznie ograniczająca zakres ruchu, lecz bez istotnego zagrożenia dla przyszłej funkcji barku.

Możliwe jest, że w miarę czasu trwania choroby zwyrodnieniowej stawu barkowo-obojczykowego dojdzie do samoczynnej poprawy: ustąpienia bólu, przy zachowanych zmianach w badaniach radiologicznych. Jest to dosyć częsta sytuacja, która potwierdza, że zmiany w badaniach radiologicznych nie zawsze korespondują z objawami klinicznymi pacjenta.

Najczęstsze objawy zmian zwyrodnieniowych stawu barkowo-obojczykowego

Objawy zmian zwyrodnieniowych w stawie barkowo-obojczykowym wynikają z uszkodzenia chrząstki w tym stawie. Najczęstszymi objawami są:

• ból i trzeszczenia zlokalizowane w okolicy stawu barkowo-obojczykowego, czasami promieniujące w kierunku głowy i szyi
• ograniczenie ruchomości w skrajnych zakresach ruchu, co zwykle jest istotnym problem dla sportowców (tenisiści, piłkarze ręczni, ciężarowcy, gimnastycy)

Diagnostyka zmian zwyrodnieniowych stawu barkowo-obojczykowego

Aby rozpoznać zmiany zwyrodnieniowe stawu barkowo-obojczykowego konieczne jest badanie kliniczne pacjenta (ocena ruchomości i funkcji barku) oraz wykonanie badań RTG i USG barku.

Leczenie zmian zwyrodnieniowych stawu barkowo-obojczykowego

Leczenie nieoperacyjne

W przypadku nieznacznie nasilonych dolegliwości bólowych możliwe jest leczenie nieoperacyjne: leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, ograniczenie aktywności fizycznej, ćwiczenia w wodzie oraz delikatna rehabilitacja.

Celem takiego leczenia jest adaptacja barku do zmian zwyrodnieniowych stawu barkowo-obojczykowego. Czasami jako ostatnią próbę leczenia nieoperacyjnego, stosuje się iniekcje do stawu barkowo-obojczykowego, zwykle iniekcje sterydowe. Należy pamiętać, że jest to działanie „ostatniej szansy”, które może przynieść poprawę, ale u niektórych pacjentów może spowodować nasilenie objawów. Wielokrotne iniekcje mogą niekorzystnie wpływać na stan stawu barkowo-obojczykowego, ponadto zwiększają ryzyko infekcji w przypadku leczenia operacyjnego w przyszłości.

Leczenie operacyjne

Leczenie operacyjne zmian zwyrodnieniowych stawu barkowo-obojczykowego rezerwuje się dla pacjentów z nasilonym bólem, szczególnie bólem w nocy i znacznie ograniczoną funkcją kończyny. U chorych bez poprawy po leczeniu zachowawczym należy rozważyć leczenie chirurgiczne Operacja polega na wycięciu zmienionych zwyrodnieniowo końców kości tworzących staw. Jest to tzw. artroskopowa resekcja stawu barkowo-obojczykowego. W ten sposób zostaje usunięta przyczyna (mechaniczny konflikt uszkodzonych powierzchni stawowych), co powoduje ustąpienie bólu i powrót funkcji barku, zwykle w okresie 6-12 tygodni od operacji.

Autor: Dr hab. n. med. Bartłomiej Kordasiewicz